Er was eens, ergens in Mechelen….
Erik Vandael
Daar stond een keurig geordende refter die werd omgebouwd tot een mooie en speciale bonsaitentoonstelling.

Stoelen vlogen aan de kant, tafels werden verzet en verhoogd, doeken werden uitgerold, lopers gelegd. Na wat herschikken en nog eens aanpassen was iedereen tevreden.
Eerst de bomen zetten en dan allemaal van tafeltjes voorzien. Als de eigenaar niet het gepaste tafeltje had was er wel een ander lid dat daar voor kon zorgen.
Bonsai werden geschikt en herzet tot er een mooi samengesteld geheel was. Alle bomen die een ‘verhaal’ hadden werden voorzien van een ‘steekkaart’ met wat info en foto’s uit het verleden.
Dat maakte dat de bezoekers een inkijk kregen in het verleden en het verhaal van de boom.
De ondertitel van de tentoonstelling: “Onderweg, een reis naar bonsai” was voor bijna iedereen duidelijk en werd zeker gesmaakt.
Er werden quasi alleen positieve reacties en waarderingen ontvangen, ook van mensen die wel eens kritisch kunnen zijn.
Een apart onderdeel van de tentoonstelling ging over “Doorboren, een manier van enten” met talloze voorbeelden.

Deze boom werd gecreëerd door Clara Spillemaekers, een van onze leden die vorig jaar overleed. Clara was een van onze trouwste leden met een eigen en eigenzinnige kijk op bonsai. Zij maakte steeds originele bomen die volledig eigen werk waren en dát meestal ook nog van ‘eenvoudig’ startmateriaal. Ze deelde ook onze visie dat elke boom het recht had om bonsai te worden.
Door ziekte kon de lezing van Peter Gielen over Ceder niet doorgaan. Huub hield dan maar een kleine demo op een Juniperus die nog op het laatste moment “uit den hof” geplukt werd.
Gedurende de dag was er een bonsaimarkt. Na de middag ging de veiling door met ‘bonsai-gerelateerd-materiaal’, meegebracht door de leden. Dit zorgde voor wat inkomen voor de club. Niet DE grote opbrengst, maar alle beetjes helpen…..
Voor een organiserende afdeling eindigt een tentoonstelling natuurlijk niet als de laatste bezoeker vertrekt.
Na afloop moest alles terug getransformeerd worden in zijn oorspronkelijke toestand. Vele handen maken het werk licht. En vele handen waren er….
Eerst zoveel mogelijk bomen en tafeltjes terug bij hun respectievelijke eigenaars krijgen en in de auto laden. Ondertussen was er al een ploeg de doeken aan het oprollen. Tafels terug ‘afbreken’, de zaal vegen en de tafels terug mooi uitlijnen.
Stipt om 18u kon de conciërge van de school met een goedkeurende blik de zaal inkijken.
























dat het niet altijd allemaal topbomen moeten zijn werd hier nog maar eens bewezen, ik had zo de indruk dat sommigen een beetje ‘jaloers’ waren op de originele presentatie
Huub,
Inderdaad originele presentatie. Ik vroeg reeds aan Erik of er iets te doen was met de fiches om er artikels van te maken.